VPN ها چگونه کار می کنند؟  اصل و مکانیسم رمزگذاری
انتشار: تیر 26، 1402
بروزرسانی: 31 خرداد 1404

VPN ها چگونه کار می کنند؟ اصل و مکانیسم رمزگذاری

این مقاله توسط یک شریک مهمان به عنوان بخشی از یک مشارکت حمایت شده نوشته شده است

از سوی دیگر، رمزگذاری متقارن از یک کلید استفاده می کند. برای رمزگذاری و رمزگشایی به اشتراک گذاشته شده است. این سریعتر از رمزگذاری نامتقارن است، با این حال، برای حفظ امنیت اتصال، کلید باید به طور ایمن بین مشتری و سرور، بدون رهگیری منتقل شود.

مکانیسم های رمزگذاری در VPN

VPN ها از حریم خصوصی و امنیت آنلاین محافظت می کنند. این به دلیل پروتکل های قوی، مکانیسم های رمزگذاری، احراز هویت و تضمین یکپارچگی است. بنابراین انتخاب VPN مناسب برای نیازهای شما با تکامل تهدیدات سایبری ضروری است. این به شما امکان می دهد امنیت دیجیتال خود را حفظ کنید. و این دقیقاً همان چیزی است که در عصر دیجیتال امروز مهم است.

ابتدا به طور مختصر الف را توضیح می دهیم vpn چیست ? هنگام استفاده از VPN، تونل های رمزگذاری شده بین دستگاه کاربر و سرور VPN ایجاد می شود. این از داده های خصوصی شما در برابر هک محافظت می کند. VPN ها عملکردهای متعددی دارند: آنها دور زدن سانسور اینترنت و ایمن سازی را ممکن می سازند اتصالات در شبکه های Wi-Fi عمومی.

پروتکل های VPN

رازداری کامل به جلو (PFS) یکی دیگر از مفاهیم کلیدی در رمزگذاری VPN است. PFS تضمین می کند که به خطر افتادن یک کلید رمزگذاری بر امنیت جلسات گذشته یا آینده بین مشتری و سرور تأثیر نمی گذارد.

احراز هویت و یکپارچگی

الگوریتم رمزگذاری و طول کلید برای امنیت اتصال VPN مهم هستند.

شبکه های خصوصی مجازی، که بیشتر به عنوان VPN شناخته می شوند، به طور فزاینده ای محبوب می شوند. اینها، از جمله موارد دیگر، به تقویت امنیت آنلاین ما اجازه می دهد. این مقاله شما را با مکانیسم های اساسی و روش های رمزگذاری، و همچنین اطلاعات ارزشمندی در مورد خدماتی که ارائه می کنند و نقش آن ها در حفاظت از زندگی دیجیتال ما را راهنمایی می کند.
عملیات VPN

آشنایی با VPN

چندین الگوریتم رمزگذاری معمولاً در VPN ها استفاده می شود:

  • استاندارد رمزگذاری پیشرفته (AES)،
  • استاندارد رمزگذاری داده ها (DES)،
  • et Rivest Shamir Adleman (RSA).

پروتکل های اساسی برای ایجاد اتصالات ایمن استفاده می شوند. بنابراین مهم است که هنگام انتخاب VPN خود آنها را در نظر بگیرید:

  • OpenVPN یک پروتکل منبع باز محبوب است که به دلیل انعطاف پذیری و گزینه های سفارشی سازی شناخته شده است. از رمزگذاری SSL/TLS استفاده می کند و از الگوریتم های رمزنگاری مختلف پشتیبانی می کند، که باعث می شود در صورت پیکربندی مناسب، بسیار ایمن و غیرقابل نفوذ باشد. با این حال، ممکن است کندتر از پروتکل های دیگر باشد. در واقع، برای دور زدن فایروال ها به پیکربندی مناسب نیاز دارد و به طور فعال از رمزگذاری استفاده می کند.
  • L2TP/IPsec ترکیبی از L2TP (پروتکل تونل زنی لایه 2) و IPsec (امنیت پروتکل اینترنت) است. این پروتکل یک تونل دو لایه ایجاد می کند. بنابراین سطح بالایی از امنیت را تضمین می کند. L2TP/IPsec با وجود اتصالات پایدار و سازگاری با پلتفرم های مختلف می تواند کندتر باشد و منابع بیشتری را مصرف کند. این به دلیل فرآیند کپسولاسیون دوگانه است.
  • IKEv2 (نسخه 2 تبادل کلید اینترنت) یک پروتکل مدرن است که برای دستگاه های تلفن همراه طراحی شده است. این پایداری و سرعت اتصال عالی را ارائه می دهد. همچنین در صورت قطع شدن اتصال به اینترنت به سرعت وصل می شود. بنابراین به ویژه برای اتصال اینترنت ناپایدار مناسب است. با این حال، تعداد کمی از ارائه دهندگان VPN از این پروتکل استفاده می کنند. بنابراین سازگاری با پلتفرم ها و دستگاه های قدیمی تر می تواند مشکل ساز باشد.
  • SSTP (پروتکل Secure Socket Tunneling) یک پروتکل اختصاصی مایکروسافت است. از SSL/TLS برای تبادل کلید استفاده می کند، بنابراین امنیت افزایش می یابد. قادر به دور زدن فایروال ها و محدودیت های شبکه است. بنابراین برای محیط های بسیار تنظیم شده مناسب است. با این حال، از آنجایی که یک پروتکل اختصاصی است، بیشتر قابل اعتماد یا سازگار با سیستم عامل های ویندوز است.

فرآیند ورود به سیستم

(در هر زمان می توانید اشتراک خود را لغو کنید.)




منبع

رمزگذاری نقش اصلی را در تضمین حفظ حریم خصوصی داده های منتقل شده از طریق VPN ایفا می کند. دو نوع روش رمزگذاری وجود دارد: رمزگذاری نامتقارن و رمزگذاری متقارن.

هش رمزنگاری مقادیر هش منحصر به فردی ایجاد می کند. اندازه آنها برای هر ورودی داده ثابت است. این یکپارچگی داده ها را تضمین می کند. مقدار هش زمانی که در حین انتقال دستکاری می شود تغییر می کند. سپس به گیرنده در مورد جعل احتمالی هشدار داده می شود.

نتیجه

یک تبادل اولیه ایمن زمانی انجام می شود که یک مشتری VPN سعی می کند به یک سرور VPN متصل شود. این شامل تبادل پارامترهای رمزگذاری و احراز هویت است. به این فرآیند، مذاکره مجموعه رمزی می گویند. بنابراین مشتری و سرور باید در مورد مکانیسم های رمزگذاری و احراز هویت استفاده شده در طول جلسه توافق کنند.

رمزگذاری نامتقارن و متقارن

احراز هویت مشتریان و سرورهای VPN را شناسایی و تأیید می کند. دو روش متداول عبارتند از کلیدهای از پیش مشترک (PSK) و گواهی دیجیتال.

  • PSK از یک کلید مخفی مشترک بین مشتری و سرور استفاده می کند. با این حال، این روش از امنیت کمتری برخوردار است. در واقع، به خطر افتادن کلید می تواند کل شبکه VPN را به خطر بیندازد.
  • از سوی دیگر، گواهی های دیجیتال قابل اعتمادتر هستند و از مقامات گواهی (CA) برای اعتبارسنجی و صدور گواهی ها طبق استاندارد X.509 استفاده می کنند. آنها به امنیت کلی اتصال VPN کمک می کنند، زیرا کلید عمومی سرور را به یک هویت متصل می کنند. سپس مشتری امضای گواهی را با امضای یک مرجع صدور گواهی مقایسه می کند. به این ترتیب هویت سرور را تایید می کند. با این حال، خطرات بالقوه زمانی به وجود می آیند که CAها غیرقابل اعتماد باشند یا در مورد یک CA در معرض خطر، منجر به گواهی های جعلی می شود که به مهاجمان اجازه می دهد تا انجام دهند. مرد در وسط (مرد در وسط).

شما مایل به دریافت هستید بهترین مقالات ما ?

تعادل بین امنیت و عملکرد باید با توجه به طول کلید در نظر گرفته شود. کلیدهای بلندتر امنیت را افزایش می دهند. با این حال، آنها می توانند منجر به کاهش عملکرد شوند، زیرا نیازهای محاسباتی بالاتر هستند.